Maksim Woitiul twarzą tańca
Fot. Ewa Krasucka TW-ON
Cykl reportaży „Twarze tańca” powstał dzięki Instytutowi Muzyki i Tańca, aby przybliżyć publiczności postacie związane z tą piękną dziedziną sztuki.
Nakręcono narazie 3 odcinki prezentowane na stronie TaniecPolska.pl:
- Odc.1: wybrani artyści, tworzący spektakle podczas Polskiej Platformy Tańca 2017;
- Odc.2: Iwona Pasińska – dyrektor Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu;
- Odc.3: Maksim Woitiul – pierwszy solista baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej (od 2009 roku przemianowanego na Polski Balet Narodowy).
Maksim Woitiul jest obecnie – śmiało mogę stwierdzić – najlepszym tancerzem w Polsce.
Urodził się 24 kwietnia 1978r. w Mińsku, gdzie także ukończył Państwową Szkołe Baletową. W roku 1996 został tancerzem Narodowego Akademickiego Teatru Wielkiego Opery i Baletu Białorusi, a od 1998 roku jest jednym z czołowych tancerzy Opery Narodowej w Warszawie. Debiutował partią Błękitnego ptaka w balecie „Śpiąca królewna” Piotra Czajkowskiego. W sezonie 2001/02 był również solistą w Narodowym Balecie Kanady w Toronto.
Współpracował z najwybitniejszymi choreografami, polskimi i zagranicznymi, kreując w ich baletach pierwszoplanowe partie, jak chociażby:
- Romeo i Benvolio – Romeo i Julia, choreografia Emil Wesołowski
- John – Grek Zorba, choreografia Lorca Massine
- Książę Désiré – Śpiąca królewna, choreografia Jurij Grigorowicz
- Książę – Dziadek do orzechów, choreografia Andrzej Glegolski
- Książę Zygfryd i Benno – Jezioro łabędzie, choreografia Irek Muchamiedow
- Błękitny Ptak – Śpiąca królewna, choreografia Marius Petipa
- Alter Ego, Książę i Młodzieniec – Czajkowski, misterium życia i śmierci, choreografia Boris Ejfman
- Colas – Córka źle strzeżona, choreografia Frederick Ashton
- Solor i Złoty Bożek – Bajadera, choreografia Natalia Makarowa
- Lenski – Oniegin, choreografia John Cranko
- Wronski – Anna Karenina, choreografia Alexei Ratmansky
- Tristan – Tristan, choreografia Krzysztof Pastor
- Wybraniec – Święto wiosny, choreografia Maurice Béjart
- Syn – Syn marnotrawny, choreografia George Balanchine
- Duet 1 i Solo – Artifact Suite, choreografia William Forsythe
- Demetriusz i Filostrat-Puk – Sen nocy letniej, choreografia John Neumeier
- Basilio – Don Kichot, choreografia Alexei Fadeyechev
- Chorąży – Zielony stół, choreografia Kurt Jooss
- Poeta – Chopiniana, choreografia Michaił Fokin
- Solista – Chroma, choreografia Wayne McGregor
Został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016 podczas uroczystości 20-lecia swojej pracy artystycznej), Teatralną Nagrodą Muzyczną im. Jana Kiepury w kategorii Najlepszy Tancerz Roku (2015 i 2016).
W roku 2015 otrzymał polskie obywatelstwo.
Wybór Maksima Woitiula jako twarzy tańca jest obecnie najbardziej trafny. Dziwię się tylko, że nie został zaproszony do pierwszego odcinka. Czy następne wybory będą trafne i logiczne? Już śmiem wątpić po obejrzeniu – włąśnie – odcinka pierwszego… lecz w takich przypadkach uwielbiam się mylić.
Wiecej o życiu, karierze i pasji tego wyjątkowego tancerza dowiecie sie z 3. odcinka „Twarze tańca„: