Malarstwo olejne

Malarstwo olejne – technika malarska, posługująca się farbami olejnymi.

Technika ta polega na pokrywaniu naprężonego i zagruntowanego płótna, gładkiej deski lub innego podobrazia farbami, składającymi się z oleju lnianego (lub rzadziej innych roślinnych olejów schnących, np. konopnych, makowych) i odpowiednich pigmentów. Sporadycznie stosowany był też wosk, który pełnił funkcję stabilizatora spowalniającego oddzielanie się oleju lnianego od pigmentów.
Malarstwo olejne ma bardzo dużą swobodę w doborze i mieszaniu barw, uzyskiwaniu efektu matu lub połysku. Z łatwością tworzą się efekty półprzezroczystości, przenikania barw oraz złożone faktury jak również impasty. Po opanowaniu podstaw warsztatu jest stosunkowo łatwą i wdzięczną techniką. Umożliwia ona wielokrotne retuszowanie przez nakładanie kolejnych warstw farby na obraz. Obrazy olejne cechuje też duża trwałość.

Historia malarstwa olejnego

Zasadniczo receptura produkowania tych farb nie uległa zmianie przez ponad 300 lat, aż do początków XX wieku. Pierwszą ważną zmianą było rozpoczęcie „pakowania” w tuby ołowiano-cynowe (co umożliwiło bezproblemowe przenoszenie farb w plener – to rozwiązanie technologiczne znacząco wpłynęło na rozwój impresjonizmu), a następnie aluminiowe. W toku dalszego rozwoju w celu zmniejszenia ceny farb stopniowo zastąpiono większość pigmentów naturalnych pigmentami syntetycznymi (proces ten zapoczątkowano w XIX wieku, a zakończono w latach 50. XX wieku). Pod koniec XX wieku dokonano przełomu technologicznego, tworząc farby olejne wodorozcieńczalne.
Techniki malarstwa olejnego.

Istnieją (nie licząc technik eksperymentalnych) zasadniczo dwie podstawowe techniki malarstwa olejnego:

• klasyczna (warstwowa, laserunkowa) rozwijana od XV/XVI wieku jako naturalne następstwo technik temperowych. Polega na nakładaniu na barwną zaprawę (podkład, grunt) cienkiej, monochromatycznej podmalówki temperowej lub olejnej, następnie tzw. imprimitury (warstwy barwnego werniksu lub szelaku), a następnie kilku lub kilkunastu warstw półkryjących lub przezroczystych (laserunkowych) farb olejnych albo olejno-żywicznych (z dodatkiem naturalnych żywic lub balsamów). Obrazy malowane tą techniką mają wyjątkowo wyrafinowaną kolorystykę i niezwykłą głębię kolorów.
• alla prima („od pierwszego razu”), rozwijana od XVIII wieku, polega na realizacji zamysłu twórczego przez położenie jednej, nieraz bardzo grubej i modelowanej ruchem twardego pędzla ew. szpachli (impasto) warstwy kryjących farb olejnych, mieszanych czasem bezpośrednio na obrazie. Odmianą tej techniki jest pointylizm (stworzony przez Georges’a Seurata, stosowany przez postimpresjonistów).
  W XIX i XX w. wraz z ogromną różnorodnością powstających stylów i kierunków malarskich wykształciły się „swobodne” techniki malarstwa olejnego alla prima, z użyciem różnorakich, czasem przypadkowych narzędzi (np. rower – Jackson Pollock) i „niemalarskich” materiałów

Współczesne farby olejne

Jak wykazały badania prowadzone na Uniwersytecie Ca’ Foscari, farby olejne, wybrane z każdej półki cenowej, zawierają organiczne i nieorganiczne dodatki, mające negatywny wpływ, zarówno na pigmenty, jak i proces wysychania farb. Dodatki wykryte w farbach, poddanych analizie spektrograficznej to: stearyniany (utrata objętości farby podczas wysychania), wosk rycynowy (castor wax), wosk pszczeli (nigdy nie schnie), olej krokoszowy i makowy (farba nie wysycha przy braku promieni UV, nie tworzy się linoksyd, chłonie wodę). Odkryta została także obecność nieorganicznych wypełniaczy: gipsu, krzemionki, kaolinu oraz węglanu wapnia zwanego kredą – pogarsza jakość farby, aczkolwiek stosowany od zawsze, reaguje z kwasami, chroniąc pigment.

Podczas analizy jednej tylko serii studyjnych farb angielskich, stwierdzono obecność: kaolinu, krzemionki, siarczanu baru, wosku pszczelego, soli cyrkonu i kobaltu, stearynianu glinu, węglanu magnezu oraz wapnia, a także obecność innych niż lniany olei, krokoszowego, makowego i być może słonecznikowego. Seria holenderskich farb premium zawierała: kaolin, węglan wapnia, wosk rycynowy(castor wax), W farbach innego holenderskiego producenta w serii Artists Quality ze średniego segmentu znaleziono: stearynian glinu i węglan wapnia.

W badaniach zauważa się, że najbardziej degradujący wpływ na powłokę malarską mają wosk rycynowy i stearyniany. W literaturze anglojęzycznej – metal soaps.

źródło: wikipedia.org