Władysław Chmieliński (Stachowicz)

Władysław Chmieliński – ur. 1911 w Warszawie, zm. 1979 tamże – najwybitniejszy polski warsawianista.

Od 1926 przez pięć lat studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa, po jej ukończeniu tworzył malarstwo sztalugowe stosując technikę olejną, a w szczególności akwarelę.

Od 1935 przez trzy lata tworzył cykl akwarel przedstawiających najbardziej wartościową polską architekturę, odbył w tym celu podróże m.in. do Sandomierza i Kazimierza Dolnego.

Najbardziej znany i poszukiwany przez kolekcjonerów jest cykl akwarel i olejów artysty, przedstawiający wnętrza warszawskiego Zamku Królewskiego oraz Pałacu w Wilanowie, malowanych w latach 1936-1939 na zamówienie muzeum „Zachęta”. Wtedy to właśnie zaczął sygnować swoje obrazy pseudonimem „Stachowicz”. Po trzech latach powrócił jednak do podpisywania się swoim prawdziwym nazwiskiem.

W 1936 zaczął używać pseudonimu Władysław Stachowicz, ale po trzech latach zrezygnował z sygnowania obrazów tym pseudonimem i powrócił do podpisywania się swoim prawdziwym nazwiskiem. W latach 1967–1969 przebywał w Danii, gdzie tworzył prawdopodobnie pod pseudonimami Jan Rawicz, jak również Joanna Wyszomirska-Tiunin. Artyście przypisuje się także pseudonimy Cygan, czy Vasari.

Po 1945 Władysław Chmieliński tworzył praktycznie tylko malarstwo olejne. W latach 1958 – 1962 malował przede wszystkim widoki Warszawy. W 1962 w twórczości artysty pojawiły się sceny konne na tle krajobrazu, któremu to tematowi poświęcił się głównie w tych latach. Po 1969 powrócił do uwieczniania wizerunków stolicy.

Właśnie obrazy  o tematyce warsawianistycznej są najbardziej poszukiwane przez polskich kolekcjonerów.

Obrazy artysty w Galerii Sympatyków Sztuki: