Barbara Przyłuska
(UR. 1958r.)

Barbara Przyłuska

Barbara Przyłuska – ur. 1958 –
polska malarka.

Ukończyła studia malarstwa i grafiki w pracowni Kazimierza Śramkiewicza, w gdańskiej Akademii Artystycznej, w roku 1983 roku. Podczas studiów  – w latach 1983-1985 – była stypendystką Ministra Kultury i Sztuki. W roku 1983 oraz w 1993 otrzymała nagrody na konkursach malarskich, m.in. za malarstwo kwiatów przyznaną przez Kunio Myauchi z Fundacji Polska-Japonia oraz Celebration of Woman Artists przyznawaną w USA w kategorii malarstwa kobiet (za symbolizm abstrakcyjny).

Jej prace można było oglądać na ponad 30 wystawach indywidualnych i 40 wystawach zbiorowych w Europie, Japonii i USA, m.in. w. siedzibie ONZ w Nowym Jorku, Polskim Konsulacie Generalnym w Nowym Jorku (retrospektywa z okazji dziesięciolecia pracy twórczej), Anderson Museum w Buffalo (USA), Centro Culturale d i San Fedele w Mediolanie (Włochy), Centro Culturale d i San Bartolomeo w Bergamo (Włochy), Kudamm Gallerie w Berlinie (Niemcy).

Prace Barbary Przyłuskiej znajdują się w prywatnych kolekcjach we Francji, Niemczech, Wielkiej Brytanii, Belgii, Włoszech, Hiszpanii, Szwecji, Szwajcarii, USA, Australii, Brazylii, Japonii oraz wielu kolekcjach polskich.

W Bergamo Muzeum we Włoszech znajduje się namalowany przez nią portret Francesco Nullo.

Malarstwo Barbary Przyłuskiej mieści się między realnością, a abstrakcją. Sama Artystka tak mówi o swojej twórczości: „…Świat nas zachwyca bogactwem swych form, a jednocześnie często przeraża, bowiem to, co najważniejsze jest zazwyczaj ukryte, nieopowiedziane. Chcemy zgłębić te tajemnice, odchylamy zasłonę za zasłoną, odkrywamy coraz to nowe widoki, przeżywamy chwile ulotne – a wszystko to wśród stale tego samego horyzontu, w bezmiernym i, zdawały by się, niewzruszonym kosmosie, pośród miarowego upływu czasu. Chciałoby się zatrzymać ten czas, przypatrzyć się przemijającym obrazom i uczuciom, zrozumieć je, umiejscowić je w niezmiennym porządku rzeczy. Chcemy przebić szklane klosze oddzielające jednego człowieka od drugiego, chcemy wiedzieć, co nas czeka za kolejną zasłoną, w tym kolorowym mroku, który widzimy wszędzie dokoła. Więc chwytamy nasze chwile – szare, błękitne, czerwone i zamrażamy je, utrwalamy kształty, drobiazgi znajome i zagadkowe, by tym dłużej móc je badać i tym lepiej je pojmować. Przyjrzyjcie się Państwo moim chwilom, tym dużym i tym małym, które dla mnie trwały czasem lata. Może pomogą Wam odnajdywać się na Waszych ścieżkach w tym naszym świecie…..

Dzieła artystki w Galerii Sympatyków Sztuki: