Tadeusz Cieślewski (ojciec)
(1870-1956)

Tadeusz Cieślewski (ojciec)

Tadeusz Jan Cieślewski (ojciec) – ur. 22 października 1870 w Warszawie, zm. 27 czerwca 1956 tamże – polski artysta malarz, jeden z najwybitniejszych twórców wedut oraz jeden z najbardziej cenionych warsawianistów, ojciec malarza, grafika Tadeusza Cieślewskiego (syna).

Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Szkole Rysunkowej pod kierunkiem W. Gersona i J. Kauzika. W latach 1895-1896 kształcił się w Paryżu w Académie Vitti oraz u E. Aman-Jeana i R. Collina. W 1900 podróżował do Włoch i krótko studiował w Akademii rzymskiej.

Stale mieszkał w Warszawie, aktywnie uczestnicząc w życiu artystycznym miasta. Debiutował na wystawie w warszawskiej Zachęcie w roku 1897; w 1898 otrzymał srebrny medal w konkursie na serię pocztówek warszawskich. Od 1906 był członkiem TZSP kilkakrotnie pełniąc funkcję wiceprezesa tego Towarzystwa. W 1929 otrzymał srebrny medal TZSP, w roku 1935 wyróżniono go dyplomem honorowym. Był współzałożycielem stowarzyszenia Sztuka i Rzemiosło (1904), należał do ugrupowania Pro Arte.

Dużo wystawiał; przede wszystkim w Warszawie – w Zachęcie oraz, m.in. w Salonach Richlinga, Garlińskiego, Salonie Sztuki. Brał udział w wystawach sztuki polskiej za granicę – w 1924 w Moskwie, w 1936 na XX Biennale w Wenecji, w 1939 w Nowym Jorku. W czasie powstania warszawskiego utracił większość swego dorobku artystycznego. Kilka lat powojennych spędził w Piotrkowie, ale w 1948 wrócił do Warszawy.

Dwukrotnie – w 1928 i 1951 – otrzymał nagrodę miasta Warszawy; odznaczony był także Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Oficerskim i Komandorskim orderu Odrodzenia Polski.

Był przede wszystkim malarzem architektury, szczególnie chętnie malował widoki ulic i placów Warszawy. Rzadziej tworzył pejzaże, martwe natury, portrety i kompozycje figuralne. Jego ulubioną techniką była akwarela, ale malował także olejno i pastelami.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kw. 181, rząd IV, miejsce 15/16)