Zygmunt Kałuski – ur. 1880, zm. 1968 – polski malarz.

Kształcił się w Krakowie do 1914 roku pod kierunkiem Józefa Pankiewicza, a następnie Jacka Malczewskiego. Wpływ Pankiewicza zaznaczył się u niego wyraźnie w impresjonistycznej lekkości i subtelności materii malarskiej, w odtwarzaniu subiektywnych wrażeń i łagodnych, opartych na półtonach zestawieniach barwnych.

Po studiach wyjechał do Paryża. Przebywał tam równolegle m.in. z Olgą Boznańską, Janem Cybisem, Mojżeszem Kislingiem, Melą Muter. W tym okresie malował widoki miasta, pejzaże, sceny rodzajowe i wnętrza swojej pracowni, portrety. Jego późniejszą, w tym powojenną, twórczość zdominowała estetyka postimpresjonistyczna. Charakterystyczne dla tego okresu były martwe natury z widocznymi wpływami Cezanne`a, kompozycje kwiatowe inspirowane kolorystami.
Kolejnym etapem w twórczości artysty były autoportrety, wizerunki mieszkańców Bronowic, gdzie artysta zamieszkał pod koniec życia, sceny rodzajowe i pejzaże z okolic Krakowa.

Zygmunt Kałuski, który był uczniem Józefa Pankiewicza, chętnie sięgał po temat portretu w malarstwie, jako modeli wybierając często dzieci, które przedstawiał w manierze realistycznej, czego przykładem jest prezentowana praca.

Dzieła artysty dostępne w Galerii Sympatyków Sztuki: