Był znanym i cenionym pejzażystą, uczniem Wojciecha Gersona i Adama Badowskiego w warszawskiej Szkole Rysunkowej. W latach 1897-1901 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. Już jego prace studenckie były kilkakrotnie wyróżniane medalami.

W roku 1905 zamieszkał na stałe w Warszawie, skąd wyjeżdżał w podróże po kraju i za granicę m.in.: na Krym, do Włoch, Niemiec, Austrii.

Od roku 1897 zaczęła się jego popularność, co łączyło się z licznymi wystawami, niejednokrotnie zdobywając prestiżowe nagrody i wyróżnienia, m.in.: w latach 1899, 1905, 1911, 1928, 1929. Należał do kilku znaczących stowarzyszeń artystycznych, m.in. Stowarzyszenia Artystów Polskich „Sztuka” a także do warszawskiego Stowarzyszenia artystów „Odłam” (1908-19). Ponadto współpracował z redakcją miesięcznika literacko-artystycznego „Sfinks”, wychodzącego w Warszawie w latach 1908-17.

Obrazy Teodora Ziomka znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz w polskich zbiorach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Morskim w Gdańsku. 

Ziomek był przede wszystkim malarzem polskiego krajobrazu, twórcą nastrojowych pejzaży z Mazowsza czy Wileńszczyzny. Był również znakomitym marynistą, autorem widoków znad brzegów Bałtyku czy Morza Czarnego.

Dzieła artysty w Galerii Sympatyków Sztuki: