Stanisław Gibiński
Stanisław Gibiński – ur. 1882 w Rzeszowie, zm. 7 stycznia 1971 w Katowicach –
polski malarz, pejzażysta.
Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął pracę w Kolejach Państwowych. Pasja do malarstwa zwróciła uwagę jego przełożonych i stała się powodem przeprowadzki do Krakowa, gdzie w 1908 roku rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych. Nie jest pewne, czy Gibiński cieszył się pełnoprawnym statusem studenta, niemniej jednak przez kilka lat doskonalił tam swoją technikę malarską.
Nauczycielem malarza był Julian Fałat, którego sztuka zafascynowała początkującego artystę. Stanisław Gibiński w późniejszej twórczości starał się naśladować swojego nauczyciela, wielokrotnie podejmując tematy polskiej wsi w rozległych zimowych pejzażach.
Był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Po roku 1926 brał udział w wystawach „Niezależnych”. 4 września 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w szeregach 6 kompanii 2 pułku piechoty II Brygady pod dowództwem gen. Józefa Hallera uczestniczył w kampanii karpackiej, walczył pod Rafajłową, Mołodecznem i na Przełęczy Pantyrskiej. Doświadczenia związane z tym okresem życia Gibińskiego nie pozostały bez wpływu na jego twórczość artystyczną. Poza wspomnianymi pejzażami zimowymi podejmował bowiem tematy militarne. Po zakończeniu działań wojennych powrócił do pracy na kolei, jednocześnie malując w wolnym czasie. Przez całe życie łączył pracę zawodową na kolei oraz obywatelską aktywność z rozwijaniem swojej twórczości malarskiej. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” – patriotycznej organizacji paramilitarnej.
Uczestniczył w wystawach organizowanych przez krakowskie Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, a także w innych wystawach krajowych.
Technika
Artysta tworzył dzieła w technice akwareli oraz olejnej. Swoje obrazy malował w pracowni, jednak każde dzieło było poprzedzone licznymi studiami z natury. Stworzył liczne prace inspirowane życiem polskiej wsi oraz gór. Stanisław Gibiński w czasie urlopów często odwiedzał swojego teścia, który zarządzał nadleśnictwem obejmującym tereny od Sokolnego, wzdłuż doliny rzeki Stryj, aż do Byrczy. Właśnie z tych okolic pochodzą wszystkie przedstawienia polowań oraz wiejskich uroczystości. Malował także sceny z polowań i rybaków podczas pracy, a także naturę, lasy i mokradła.
Jego prace cechuje szczegółowość, mimo trudnej techniki jaką jest akwarela. Przywiązywał dużą wagę do detalu, jednak świadomie rezygnował z nieistotnych szczegółów. Zasłynął przede wszystkim jako zdolny pejzażysta, jednak równie dużą popularnością cieszą się jego obrazy rodzajowe.